i jeszcze z jakąś firmą z okolic pajęczna której nazwa wyleciała mi akurat z głowy

Micro-Trans z Psar Śląskich to znany w swoim rejonie specjalista, który przewoził już chyba wszystko - między innymi elementy elektrowni wiatrowych, łodzie, czołgi... Micro-Trans ma 11 zestawów drogowych.


Nocne marki

O tym, że transporty ładunków ponad gabarytowych to nie lekki kawałek chleba świadczył przewóz z Częstochowy do Knurowa 6 potężnych belek potrzebnych do budowy mostu w ciągu autostrady A1. Belki o długości od 20 do 42 metrów zostały wyprodukowane w Hucie Częstochowa, a więc niezbyt daleko od miejsca budowy. W przypadku tego rodzaju przewozów pojęcie odległości nabiera jednak innego wymiaru...

Micro-Trans z Psar Śląskich to znany w swoim rejonie specjalista, który przewoził już chyba wszystko - między innymi elementy elektrowni wiatrowych, łodzie, czołgi... Micro-Trans ma 11 zestawów drogowych. Ciągniki to niemal wyłącznie MAN-y (modele TGA 26.460 i TGX 41.540) z układem napędowym 6x2, 6x4 i 8x4 (jedynym wyjątkiem jest Mercedes Actros 2657). Ciągniki siodłowe są specjalnie przygotowane do realizacji tego rodzaju przewozów m.in. przez zastosowanie zwolnic w mostach napędowych i siodeł pod 3,5-calowe sworznie naczep. Pojazdy ciągnione pochodzą od renomowanych producentów europejskich - firm Faymonville i Nooteboom. Wybrane pod opisywany przez nas transport modele to rozciągane naczepy typu telesattel i semi. Dodajmy, że Micro-Trans ma jedyną w swoim rodzaju naczepę Faymonville Vario ze specjalnymi adapterami, przy pomocy których można przewozić bardzo wysokie ładunki (głównie wieże elektrowni wiatrowych) na wysokości kilku-kilkunastu centymetrów. W tej wyjątkowej naczepie ładunek jest elementem łączącym siodło z tylnym zespołem osi.

Załadunek

Pierwszy zestaw zameldował się na placu przed hutą ok. godziny 16.10. Najpierw trzeba było rozciągnąć naczepę. Kierowcy zablokowali jej koła, a następnie jadąc do przodu wyciągnęli poszczególne segmenty teleskopu. Zblokowane przez zamki pneumatyczne segmenty zostały zabezpieczane przed dalszym rozsuwaniem.
O godz. 16.30 rozpoczął się załadunek pierwszej belki o długości 42 metrów i masie 35 ton. Belkę przeniosły dwie suwnice i po ułożeniu wzdłuż naczepy nastąpił załadunek. Kierowcy zamocowali belkę łańcuchami i wyprowadzili zestaw tyłem z fabrycznej hali. W czasie gdy na kolejne pojazdy ładowane były następne belki, zestawy wcześniej "obsłużone" były znakowane sygnalizacją ostrzegawczą. Około godz. 20.30 ostatnia belka spoczęła na naczepie, a później zmierzono zestawy. Najdłuższy z nich liczył 46 metrów długości i 4,45 m wysokości.

Ulicami, alejami...

Wyjazd z terenu huty rozpoczął się o godz. 21.20. Trasa przejazdu częściowo przebiegała przez Częstochowę. Z daleka widoczna niebiesko-czerwona sygnalizacja policyjnego radiowozu ostrzegała innych użytkowników dróg, że ten transport ma poparcie stróżów prawa. Nie trzeba było długo czekać na pierwsze skrzyżowanie. Samochody pilotujące zablokowały drogi dojazdowe do skrzyżowania, a piloci przystąpili do przeprowadzania przez nie zestawów. Wykorzystując CB-radio piloci komunikowali się ze sobą i z kierowcami. W przewozach ładunków ponadgabarytowych kierowca sam sobie nie poradzi, gdyż często nie widzi końca naczepy. Owszem, może sterować osiami naczepy, ale pilot i tak musi informować, w którą stronę nimi skręcić, jechać do przodu czy cofnąć.
Miasto to najtrudniejszy odcinek, naszpikowany przeszkodami. Pasy zieleni, znaki drogowe, trakcja tramwajowa, wysepki czy barierki to główne z nich. W celu bezpiecznego pokonania ostrego skrętu w lewo (pod kątem 90 stopni) tak długim zestawem, konieczne było dojechanie aż do sygnalizacji świetlnej po drugiej stronie skrzyżowania. Tuż przed nią kierowca ostro skręcił w lewo ciągnikiem i kołami naczepy. Słychać było pracę hydraulicznego sterowania naczepą.

Przed wjazdem na krajową „jedynkę”, należało jeszcze pokonać skrzyżowanie pod kątem 180 stopni, czyli zawrócić. Po zablokowaniu skrzyżowania zestawy wprowadzone zostały w lewo, jak w poprzednim przypadku, aż do wyprostowania zespołu. Następnie wykonano manewr cofania w linii prostej, aż do momentu, gdy ciągnik znalazł się na wysokości pasa zieleni.

Gdy już wszystkie zestawy znalazły się na jednym pasie ruchu, policjanci udali się na czoło konwoju, zaś piloci obstawili jego tyły. Ich obecność na końcu "stawki" była bardzo ważna, zwłaszcza dla poskromienia zapędów krewkich użytkowników dróg. Nie jest bowiem łatwo wyprzedzić zestaw o długości prawie 50 metrów, choćby dlatego, że zachodzi przy skręcie nawet na szerokość całego pasa ruchu. Piloci obstawiali też drogi dojazdowe do „jedynki”. Przez CB-radio padały co chwila komendy: „zamknij prawy dojazd”, „trzymaj naczepę bliżej prawej”, „wyprostuj koła w naczepie”...

Na A1, na A4...

Gdy konwój znalazł się na długim prostym odcinku, można było przyśpieszyć. Prędkość kolumny wynosiła ok 60 km/h. Około godz. 2.00 już jechali autostradą A1, a w głośniku CB-radia słychać było mało życzliwe komentarze kierowców ciężarówek z sąsiedniego pasa.
Około godz. 5.00 zestawy zatrzymały się na dużym parkingu, albowiem w ciągu dnia kontynuowanie przewozu nie było możliwe. Zaczął się postój i większość ekipy udała się na spoczynek. Wieczorem około 22.00 kierowcy i piloci szykowali się już do dalszej drogi. Wyruszyli po północy. Po godz. 1.00 zestawy zjechały na autostradę A4. Trzeba było pokonać „ślimaka” i wspiąć się na wiadukt. Znowu zablokowano dojazdy, a bezmyślni kierowcy oczekujący na przejazd konwoju w niewybrednych słowach wyrażali się o „zawalidrogach”... Wreszcie wjechali na autostradę A4 i prędkość jazdy znowu wzrosła. Po drodze zmieniła się obsada policyjna, gdyż przekroczono granicę powiatów.

O godz. 2.30 nastąpił zjazd z autostrady. I tu pojawiła się kolejna przeszkoda. Konieczne okazało się zdemontowanie znaku na wysepce oraz ręczne sterowanie jedną z naczep - za pomocą pilota na kablu. Około godz. 3.00 na gminnej drodze przez Gierałtowice napotkano kolejne skrzyżowanie wymagające demontażu pionowego znaku drogowego. Tym razem trzeba było zachować szczególną ostrożność, gdyż po usunięciu znaku na wysepce pozostał kawałek wystającej rurki, o którą można było rozpruć oponę.

Godzinę później zestawy wjechały na plac budowy, gdzie ustawiono je w odpowiednich miejscach. Każdy ze stalowych elementów miał przecież określone położenie w konstrukcji mostu. Byli za szybko, więc nadarzyła się okazja, by złapać trochę snu. Ok. gdoz. 7.30 przyszedł czas na rozładunek. Ekipa Micro-Transu wyruszyła w powrotną drogę do bazy. Po raz kolejny spisała się na medal.

Grzegorz Teperek

Zdjecia:
http://etransport.pl/galeria,7074,1821, ... ansem.html